To one są "przy łĂłżku" pacjenta, stale poddane ocenie - pacjentĂłw, rodzin, lekarzy. Wzbudzają skrajne emocje - od uwielbienia, poprzez lekceważenie, po agresję. Młode i stare, wykształcone i przyuczone, entuzjastyczne i zgorzkniałe. Zbyt nisko opłacane. Przepracowane.

Przestały milczeć. Opowiadają o sobie, o trudnych warunkach pracy, o chorych relacjach ze zwierzchnikami, o wzajemnych konfliktach.

Z tych opowieści wyłania się portret środowiska, ktĂłry każe nam się bać. Bo etap spolegliwych "siĂłstr" po prostu się skończył. Pielęgniarki chcą być traktowane przez system jak profesjonalistki, jeśli nie... tym gorzej dla systemu.

Chirurg, internista, ginekolog. Psychiatra z kilkudziesięcioletnim stażem pracy oraz początkujący stażysta w hospicjum. Pielęgniarka wysłana na misję medyczną do toczonej wojną Libii i dentysta gwiazd show-businessu. Psychodietetyczka oraz lekarka posiadająca własne prosektorium. Opowiadają o pacjentach i przypadkach, ktĂłrych nigdy nie zapomną.

O chłopcu, ktĂłry wierzył, że gdy schudnie, zostanie oddany niewydolnej wychowawczo matce. O dziewczynie, ktĂłra wolała iść na randkę niż ratować własne zdrowie. O młodym mężczyźnie, ktĂłry zachorował na nieuleczalną chorobę w wieku zaledwie dwudziestu kilku lat. O kobiecie z Afryki, ktĂłrą tamtejszy poziom medycyny skazał na śmierć, chociaż jej choroba jest całkowicie wyleczalna w państwach Zachodu. O setkach nieboszczykĂłw, ktĂłrzy w prosektoriach są traktowani gorzej niż niepotrzebne przedmioty.

Opowieści o pracy na styku nauki, wiary i nadziei. Przypadki, ktĂłre zdarzają się raz na milion. Nadal budzą emocje i prowokują niedające spokoju pytanie: czy dla tego pacjenta zrobiliśmy wszystko, co w naszej mocy?